[:el]Η οστεοαρθρίτιδα είναι ο πλέον κοινός τύπος αρθρίτιδας ειδικά στους ηλικιωμένους. Κάποιες φορές λέγεται και εκφυλιστική νόσος των αρθρώσεων. Η οστεοαρθρίτιδα πλήττει κυρίως το χόνδρο, το σκληρό αλλά ολισθηρό ιστό που καλύπτει τα άκρα των οστών, όπου συναντώνται για να σχηματίσουν μία άρθρωση. Ο χόνδρος φυσιολογικά επιτρέπει στα οστά να «γλιστρούν» το ένα πάνω στο άλλο. Απορροφά επίσης την ενέργεια από την κίνηση. Στην οστεοαρθρίτιδα, το επιφανειακό στρώμα του χόνδρου σπάει και φθείρεται. Αυτό επιτρέπει στα οστά κάτω από το χόνδρο να «τρίβονται» μεταξύ τους προκαλώντας πόνο, οίδημα και απώλεια κινητικότητας στην άρθρωση. Με την πάροδο του χρόνου, η άρθρωση μπορεί να αλλοιωθεί. Επίσης, μικρές εναποθέσεις οστού – που ονομάζονται οστεόφυτα – μπορεί να αναπτυχθούν στις άκρες των αρθρώσεων. Κομμάτια οστού ή χόνδρου μπορεί, ακόμη, να αποσπαστούν και να επιπλέουν μέσα στον αρθρικό χώρο. Αυτό επιτείνει τον πόνο και την αρθρική βλάβη.
Οι ασθενείς που πάσχουν από οστεοαρθρίτιδα συνήθως παρουσιάζουν πόνο στις αρθρώσεις και ακαμψία. Αντίθετα με άλλες μορφές αρθρίτιδας, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, η οστεοαρθρίτιδα επηρεάζει μόνο την αρθρική λειτουργία. Δεν επηρεάζει το δέρμα, τους πνεύμονες, τους οφθαλμούς ή τα αιμοφόρα αγγεία.
Στη ρευματοειδή αρθρίτιδα, μία άλλη κοινή μορφή αρθρίτιδας, το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στους ιστούς των αρθρώσεων, προκαλώντας πόνο, φλεγμονή και τελικά αρθρική βλάβη και δυσμορφία. Τυπικά εμφανίζεται σε ασθενείς μικρότερης ηλικίας από αυτούς της οστεοαρθρίτιδας και η συμπτωματολογία της περιλαμβάνει οίδημα και ερυθρότητα στις αρθρώσεις. Επίσης, η αρθρική συμπτωματολογία της ρευματοειδούς αρθρίτιδας είναι συμμετρική – αυτό σημαίνει ότι αν μία άρθρωση επηρεάζεται τότε η ίδια άρθρωση στην αντίθετη πλευρά του σώματος, παρουσιάζει παρόμοια συμπτώματα. Η οστεοαρθρίτιδα, αντιθέτως, μπορεί να επηρεάζει μόνο μία άρθρωση ή να επηρεάζει τη μία άρθρωση πολύ σοβαρότερα απ’ ότι την άλλη.
Η οστεοαρθρίτιδα είναι μακράν η πιο κοινή μορφή αρθρίτιδας, και το ποσοστό των ασθενών που πάσχουν από αυτήν αυξάνεται ανάλογα με την ηλικία. Εκτιμάται ότι περίπου 27 εκατομμύρια Αμερικανοί ηλικίας 25 ετών και άνω πάσχουν από οστεοαρθρίτιδα.
Αν και η οστεοαρθρίτιδα παρουσιάζεται συχνότερα σε μεγαλύτερες ηλικίες, μπορεί να εμφανιστεί και σε νεαρούς ανθρώπους, συνήθως μετά από κάποιο αρθρικό τραυματισμό, αρθρική δυσμορφία ή κάποια γενετική ανωμαλία του χόνδρου. Η νόσος εμφανίζεται τόσο σε άντρες όσο και σε γυναίκες. Σε ασθενείς κάτω των 45 ετών εμφανίζεται συχνότερα στους άντρες, ενώ μετά τα 45 είναι συχνότερη στις γυναίκες. Είναι συχνότερη στους παχύσαρκους και σε ασθενείς που η εργασία τους είναι επιβαρυντική για κάποιες αρθρώσεις.
Οι ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα συνήθως παρουσιάζουν πόνο στις αρθρώσεις και ακαμψία. Οι αρθρώσεις που επηρεάζονται συχνότερα είναι αυτές στα άκρα των δακτύλων, η άρθρωση του αντίχειρα, του λαιμού, της μέσης, του γόνατος και του ισχίου.
Η οστεοαρθρίτιδα επηρεάζει κάθε ασθενή με διαφορετικό τρόπο. Μπορεί να εξελιχθεί γρήγορα, αλλά στους περισσότερους ασθενείς αναπτύσσεται σταδιακά σε ένα διάστημα ετών. Σε κάποιους ανθρώπους, η οστεοαρθρίτιδα είναι σχετικά ήπια και παρεμποδίζει ελάχιστα τις καθημερινές εργασίες, σε άλλες περιπτώσεις προκαλεί έντονο πόνο και αναπηρία.
Η άρθρωση είναι το σημείο που δύο ή περισσότερα οστά συνδέονται. Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων (όπως το κρανίο και η πύελος), οι αρθρώσεις επιτρέπουν την κίνηση μεταξύ των οστών και απορροφούν τις δονήσεις των κινήσεων. Τα μέρη αυτών των αρθρώσεων περιλαμβάνουν:
Συνήθως η συμπτωματολογία της οστεοαρθρίτιδας εισέρχεται αργά. Στα πρώιμα στάδια της νόσου, μπορεί να αισθάνεστε πόνο στις αρθρώσεις μετά από έντονη φυσική άσκηση. Αργότερα ο αρθρικός πόνος μπορεί να γίνει πιο έντονος. Μπορεί επίσης να παρουσιάσετε αρθρική ακαμψία, ειδικά μετά το πρωινό ξύπνημα.
Αν και η οστεοαρθρίτιδα μπορεί να επηρεάσει οποιαδήποτε άρθρωση, επηρεάζει συχνότερα τα χέρια, τα γόνατα, το ισχίο και τη σπονδυλική στήλη (στον αυχένα ή στη μέση). Ανάλογα με την άρθρωση που επηρεάζεται εμφανίζονται και αντίστοιχα συμπτώματα:
Δεν υπάρχει ειδική εξέταση για τη διάγνωση της οστεοαρθρίτιδας. Ωστόσο, κάποιες φορές οι γιατροί χρησιμοποιούν μία σειρά εξετάσεων για να επιβεβαιώσουν τη διάγνωση ή να αποκλείσουν άλλες ασθένειες που μπορεί να προκαλούν τα συμπτώματά σας. Οι εξετάσεις που χρησιμοποιούνται συχνότερα είναι:
Η οστεοαρθρίτιδα είναι τόσο κοινή, ειδικά σε ηλικιωμένους, που τα συμπτώματα που φαίνεται να οφείλονται στην ασθένεια, μπορεί να οφείλονται σε άλλες παθήσεις. Ο γιατρός θα προσπαθήσει να ανακαλύψει την αιτία των συμπτωμάτων αποκλείοντας άλλες παθήσεις και αναγνωρίζοντας παθήσεις που επιδεινώνουν τη συμπτωματολογία.
Τα περισσότερα θεραπευτικά προγράμματα περιλαμβάνουν ένα συνδυασμό προσεγγίσεων που προσαρμόζονται στις ανάγκες και τον τρόπο ζωής του κάθε ασθενή. Τα περισσότερα προγράμματα περιλαμβάνουν τρόπους να περιοριστεί ο πόνος και να βελτιωθεί η λειτουργικότητα της άρθρωσης.
Η έρευνα έχει δείξει ότι η καλύτερη θεραπεία για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα είναι η σωματική άσκηση. Η σωματική άσκηση μπορεί να βελτιώσει τη διάθεση, να μειώσει τον πόνο, να αυξήσει την ευκαμψία καθώς και να βελτιώσει την καρδιακή λειτουργία και τη φυσική κατάσταση. Η άσκηση όταν εκτελείται σωστά δεν έχει σχεδόν καμία ανεπιθύμητη ενέργεια. Η ποσότητα και η μορφή της άσκησης που θα συστηθεί από το γιατρό θα εξαρτηθεί από τις αρθρώσεις που εμπλέκονται, τη σταθερότητά τους και αν έχει γίνει ήδη αρθροπλαστική. Το περπάτημα και το κολύμπι είναι κάποιες από τις ασκήσεις που προτείνονται για την οστεοαρθρίτιδα. Ο γιατρός ή ο φυσιοθεραπευτής σας μπορεί να προτείνει τις κατάλληλες ασκήσεις ανάλογα με την κατάστασή σας. Ο ύπνος και η ξεκούραση των αρθρώσεων είναι επίσης ουσιώδεις.
Αν είστε υπέρβαρος ή παχύσαρκος, πρέπει να προσπαθήσετε να χάσετε βάρος. Η απώλεια βάρους μπορεί να μειώσει την επιβάρυνση των αρθρώσεων που στηρίζουν το βάρος του σώματος, να περιορίσει τη βλάβη των αρθρώσεων και να αυξήσει την κινητικότητα. Ένας διαιτολόγος μπορεί να συστήσει την κατάλληλη διατροφή. Η υγιεινή διατροφή σε συνδυασμό με τη σωματική άσκηση είναι τα σημαντικότερα βήματα για την απώλεια βάρους.
Οι ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα μπορεί να αναζητήσουν κι άλλους τρόπους για να αντιμετωπίσουν τον πόνο. Για παράδειγμα:
Ζέστη και Κρύο: Η ζέστη και το κρύο (ή ένας συνδυασμός των δύο) μπορεί να αποδειχτεί εξαιρετικά χρήσιμος στην αντιμετώπιση του πόνου. Η θερμότητα μπορεί να εφαρμοστεί με διάφορους τρόπους – με ζεστές πετσέτες, ζεστά επιθέματα ή με ένα ζεστό μπάνιο – με σκοπό να αυξήσει τη ροή του αίματος και να ανακουφίσει από τον πόνο και την ακαμψία. Στην αντίθετη περίπτωση, παγοκύστες, που μειώνουν τη φλεγμονή, μπορούν να απαλύνουν από τον πόνο και να μουδιάσουν την περιοχή.
Διαδερμική ηλεκτρική νευρική διέγερση (TENS): Η TENS είναι μία τεχνική που χρησιμοποιεί μία μικρή ηλεκτρονική συσκευή για να κατευθύνει ήπιους ηλεκτρικούς παλμούς σε νευρικές απολήξεις που βρίσκονται κάτω από το δέρμα στην επώδυνη άρθρωση. Μπορεί να ανακουφίσει από τους πόνους που οφείλονται στην οστεοαρθρίτιδα. Με τη λειτουργία της μπλοκάρει τα μηνύματα πόνου στον εγκέφαλο και τροποποιεί τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τον πόνο.
Μασάζ: Με την τεχνική αυτή που επικεντρώνεται στους μύες, αυξάνεται η ροή του αίματος και ανεβαίνει η θερμοκρασία σε μία καταπονημένη περιοχή. Ωστόσο, οι αρθρώσεις που είναι καταπονημένες από την οστεοαρθρίτιδα είναι εξαιρετικά ευαίσθητες, επομένως ο θεραπευτής πρέπει να είναι πολύ εξοικειωμένος με τα προβλήματα που προκαλεί η νόσος.
Συμπληρώματα διατροφής: Συμπληρώματα διατροφής όπως η γλυκοζαμίνη και η θειική χονδροϊτίνη, καθώς και κάποιες βιταμίνες, έχει αναφερθεί ότι βελτιώνουν τα συμπτώματα ασθενών με οστεοαρθρίτιδα.
Πολύ συχνά συνταγογραφούνται φάρμακα από τους γιατρούς με σκοπό να μειωθεί ο πόνος και να βελτιωθεί η κινητικότητα. Οι γιατροί λαμβάνουν υπ’ όψη τους ένα σύνολο παραγόντων όταν επιλέγουν το κατάλληλο φάρμακο για έναν ασθενή με οστεοαρθρίτιδα. Αυτοί περιλαμβάνουν την ένταση του πόνου, πιθανές παρενέργειες του φαρμάκου, το ιατρικό ιστορικό καθώς και άλλα φάρμακα που μπορεί να παίρνει.
Επειδή κάποια φάρμακα παρουσιάζουν αλληλεπιδράσεις μεταξύ τους ή με άλλες παθήσεις, είναι σημαντικό να ενημερώσετε το γιατρό σας για όλα τα φάρμακα που παίρνετε καθώς και για το ιατρικό ιστορικό σας πριν σας χορηγηθεί κάποια φαρμακευτική αγωγή. Αν ο γιατρός σας έχει ενημερωθεί πλήρως, μπορεί να σας προτείνει το κατάλληλο φάρμακο για την ανακούφιση από τον πόνο με τις λιγότερες δυνατές παρενέργειες.
Τα ακόλουθα είδη φαρμάκων χρησιμοποιούνται συχνά στη θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας:
Για αρκετούς ασθενείς, μία χειρουργική επέμβαση μπορεί να προσφέρει ανακούφιση από τον πόνο και την αναπηρία που προκαλούνται από την οστεοαρθρίτιδα. Το χειρουργείο γίνεται με σκοπό να επιτευχθεί ένα από τα ακόλουθα:
Ο χειρουργός μπορεί να αντικαταστήσει την προσβεβλημένη άρθρωση με μία τεχνητή (προσθετική άρθρωση). Οι τεχνητές αυτές αρθρώσεις κατασκευάζονται από κράματα μετάλλων, υψηλής πυκνότητας πλαστικά και κεραμικά υλικά. Κάποιες προσθετικές αρθρώσεις στερεώνονται στην επιφάνεια των οστών με ειδικές λιθόκολλες. Άλλες έχουν πορώδεις επιφάνειες και βασίζονται στην ανάπτυξη του οστού πάνω στις επιφάνειες αυτές για να σταθεροποιηθούν (η διαδικασία αυτή λέγεται βιολογική σταθεροποίηση). Οι τεχνητές αρθρώσεις έχουν διάρκεια 10-15 χρόνια ή περισσότερο. Ο χειρουργός θα επιλέξει το σχήμα και τα συστατικά της τεχνητής άρθρωσης ανάλογα με το βάρος, την ηλικία, το φύλο, το επίπεδο δραστηριότητας και τις συνοδές παθήσεις του εκάστοτε ασθενή.
Οι εξελίξεις στον τομέα της αρθρικής αντικατάστασης έχουν επιτρέψει, σε κάποιες περιπτώσεις, να γίνεται αντικατάσταση μόνο του τμήματος της άρθρωσης που έχει καταστραφεί, αφήνοντας ανέπαφο το υπόλοιπο της άρθρωσης. Η αντικατάσταση του ισχίου γίνεται επίσης με πολύ μικρότερες τομές απ’ ότι στο παρελθόν.
Για να ληφθεί η απόφαση αν χρειάζεται χειρουργική επέμβαση ένας ασθενής πρέπει να ληφθούν υπ’ όψη αρκετοί παράγοντες μεταξύ των οποίων η ηλικία του, η εργασία του, ο βαθμός της αναπηρίας, η ένταση του πόνου και ο βαθμός που η αρθρίτιδα επηρεάζει την καθημερινότητά του. Μετά το χειρουργείο και την αποκατάσταση, ο ασθενής συνήθως νιώθει λιγότερο πόνο και οίδημα και κινείται ευκολότερα.
Η θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας συχνά απαιτεί τη συνεργασία αρκετών διαφορετικών ειδικοτήτων. Οι ειδικότητες αυτές περιλαμβάνουν:
Η έρευνα ανοίγει νέες προοπτικές στη θεραπεία των ασθενών με οστεοαρθρίτιδα. Μία ισορροπημένη, ολοκληρωμένη προσέγγιση παραμένει το κλειδί για να παραμείνετε ενεργοί και υγιείς με τη νόσο. Οι ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα πρέπει να συνδυάζουν άσκηση, χαλάρωση, ενημέρωση και φαρμακευτική αγωγή για να επιτύχουν την βέλτιστη θεραπευτική απόκριση. Καθώς οι επιστήμονες ανακαλύπτουν συνεχώς καινούρια στοιχεία για τη νόσο, νέες θεραπείες και φάρμακα γίνονται διαθέσιμα. Αυτές οι εξελίξεις αναμένεται να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής των ασθενών με οστεοαρθρίτιδα και των οικογενειών τους.
Ακτινογραφία με ακτίνες Χ: Μία διαδικασία κατά την οποία ακτινοβολία χαμηλής έντασης διέρχεται από το σώμα για να παράγει μία εικόνα που λέγεται ακτινογραφία. Η ακτινογραφία στην άρθρωση μπορεί να αποκαλύψει αν υπάρχει βλάβη στο χόνδρο, στο οστό ή αν υπάρχουν οστεόφυτα.
Αναστολείς του COX-2: Μία σχετικά νέα κατηγορία μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων (ΜΣΑΦ) που έχουν κατασκευαστεί για να ανακουφίσουν από τον πόνο και να μειώσουν τη φλεγμονή.
Αρθρικό υγρό: Ένα υγρό που εκκρίνεται από τον αρθρικό υμένα και λιπαίνει την άρθρωση διατηρώντας το χόνδρο λείο και υγιή.
Αρθρικός Θύλακος: Ένας σκληρός μεμβρανικός ασκός που συγκρατεί τα οστά και τα υπόλοιπα μέρη της άρθρωσης.
Αρθρικός υμένας: Μία λεπτή μεμβράνη στο εσωτερικό του αρθρικού θύλακου που εκκρίνει αρθρικό υγρό.
Αρθροπλαστική: Μία επέμβαση κατά την οποία αντικαθίσταται το τμήμα του χόνδρου που έχει υποστεί βλάβη χωρίς να επηρεάζονται τα υπόλοιπα μέρη της άρθρωσης.
Βιοδείκτες: Σημεία ή βιολογικές ουσίες που υποδηλώνουν αλλαγές στα οστά ή τον χόνδρο. Οι γιατροί εκτιμούν ότι μια μέρα θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν βιοδείκτες για να διαγνώσουν την οστεοαρθρίτιδα πριν προκληθεί σοβαρή αρθρική βλάβη καθώς και για να παρακολουθήσουν την πορεία της νόσου και την ανταπόκρισή της στη θεραπεία.
Γλυκοζαμίνη: Μία ουσία που παράγεται φυσιολογικά στο σώμα, και συμβάλλει στη δημιουργία και επιδιόρθωση του χόνδρου.
Διαδερμική ηλεκτρική νευρική διέγερση (TENS): Mία τεχνική που χρησιμοποιεί μία μικρή ηλεκτρονική συσκευή για να κατευθύνει ήπιους ηλεκτρικούς παλμούς σε νευρικές απολήξεις που βρίσκονται κάτω από το δέρμα στην επώδυνη άρθρωση. Μπορεί να ανακουφίσει από τους πόνους που οφείλονται στην οστεοαρθρίτιδα. Με τη λειτουργία της μπλοκάρει τα μηνύματα πόνου στον εγκέφαλο και τροποποιεί τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τον πόνο.
Θειική Χονδροϊτίνη: Ένα φυσικό συστατικό του αρθρικού χόνδρου που φαίνεται να αντλεί αρθρικό υγρό μέσα στο χόνδρο. Η χονδροϊτίνη συχνά χορηγείται σαν συμπληρωματική θεραπεία της γλυκοζαμίνης για τη θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας.
Κολλαγόνο: Μια οικογένεια από ινώδεις πρωτεΐνες που αποτελούν συστατικά του χόνδρου. Τα κολλαγόνα είναι τα δομικά στοιχεία του δέρματος, των τενόντων, των οστών και άλλων συνδετικών ιστών.
Κορτικοστεροειδή: Ισχυρές αντιφλεγμονώδεις ορμόνες που παράγονται φυσιολογικά στο σώμα ή τεχνητά για φαρμακευτική χρήση. Τα κορτικοστεροειδή χορηγούνται συνήθως ενέσιμα στην άρθρωση για να ανακουφίσουν από τον πόνο και να μειώσουν τη φλεγμονή.
Μαγνητική τομογραφία (MRI): Μία εξέταση που παρέχει ηλεκτρονικές απεικονίσεις υψηλής ευκρίνειας διαφόρων ιστών του σώματος.
Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ): Μία οικογένεια φαρμάκων που χορηγούνται με συνταγή ή χωρίς και ανακουφίζουν από τον πόνο και τη φλεγμονή. Παραδείγματα ΜΣΑΦ είναι η ιβουπροφένη και η κετοπροφένη.
Μύες: Ένα σύνολο ειδικών κυττάρων που, όταν δεχτούν ένα νευρικό ερέθισμα, χαλαρώνουν ή συστέλλονται για να παράγουν κίνηση.
Οστεοαρθρίτιδα: Η πλέον κοινή μορφή αρθρίτιδας. Χαρακτηρίζεται από την καταστροφή του αρθρικού χόνδρου που προκαλεί πόνο, ακαμψία και αναπηρία.
Οστεοτομία: Μία επέμβαση που περιλαμβάνει την τομή και επαναπροσαρμογή των οστών, με σκοπό να μετατοπιστεί το βάρος από μία κατεστραμμένη και επώδυνη επιφάνεια των οστών σε μία υγιέστερη.
Οστεόφυτα: Μικρές οστικές εκβλαστήσεις που εμφανίζονται στις παρυφές μίας άρθρωσης που πάσχει από οστεοαρθρίτιδα.
Ρευματοειδής αρθρίτιδα: Μία μορφή αρθρίτιδας στην οποία το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στους ιστούς των αρθρώσεων και προκαλεί με πόνο, φλεγμονή και τελικά αρθρική βλάβη και δυσμορφία. Συνήθως εμφανίζεται σε μικρότερη ηλικία απ’ ότι η οστεοαρθρίτιδα και προκαλεί οίδημα και ερυθρότητα στις αρθρώσεις. Η ρευματοειδής αρθρίτιδα μπορεί ακόμη να επηρεάσει το δέρμα, τους πνεύμονες, τους οφθαλμούς και τα αιμοφόρα αγγεία.
Σύνδεσμοι: Ισχυρά τμήματα συνδετικού ιστού που συνδέουν τα οστά μεταξύ τους, παρέχοντας σταθερότητα.
Τένοντες: Σκληρές, ινώδεις χορδές που συνδέουν τους μύες με τα οστά.
Υαλουρονικό Οξύ: Μία ουσία που ευθύνεται για την ολισθηρότητα του αρθρικού υγρού και μπορεί να είναι μειωμένη στους ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα. Σε κάποιους ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα στα γόνατα, τα ενέσιμα υποκατάστατα του υαλουρονικού οξέος αυξάνουν την ολισθηρότητα, μειώνουν τον πόνο και βελτιώνουν την κινητικότητα της άρθρωσης.
Χόνδρος: Ένας σκληρός και ολισθηρός ιστός που καλύπτει την αρθρική επιφάνεια κάθε οστού. Η καταστροφή του αρθρικού χόνδρου είναι το κύριο χαρακτηριστικό της οστεοαρθρίτιδας.
Πηγή: https://pathologia.eu/anosologia/%ce%bf%cf%83%cf%84%ce%b5%ce%bf%ce%b1%cf%81%ce%b8%cf%81%ce%af%cf%84%ce%b9%ce%b4%ce%b1/[:]